Wyż Polskich
Encyklopedia PWN
rozległy region fizycznogeogr. w środkowej części Europy, stanowiący wschodnią część tzw. Europy Hercyńskiej — gór i wyżyn Europy Zachodniej, związanych genetycznie z orogenezą hercyńską;
podobszar fizycznogeogr. w Europie Zachodniej i Europie Środkowej, pomiędzy M. Północnym, Skagerrakiem, Kattegatem oraz M. Bałtyckim na zachodzie i północy, Niz. Wschodnioeuropejską na wschodzie oraz Wyż. Małopolską, Masywem Czeskim, Średniogórzem Niemieckim i Basenem Paryskim na południu; w Polsce, Niemczech, Danii, Holandii, Belgii oraz częściowo Francji i Rosji (obwód królewiecki).
miasto w województwie śląskim, pow. grodzki, na pograniczu Wyż. Katowickiej, Pagórów Jaworznickich i Równiny Pszczyńskiej, nad Gostynią i Jez. Paprocańskim, na południowym skraju GOP.
rzeka, prawy, największy dopływ Odry; płynie z Wyż. Krakowsko-Częstochowskiej przez wyżyny Woźnicko-Wieluńską i Przedborską, Niz. Południowowielkopolską (kotliny: Szczercowska, Sieradzka, Kolska oraz Dolina Konińska), Pradolinę Warciańsko-Odrzańską (Kotlina Śremska), Pojezierze Wielkopolskie (Poznański Przełom Warty między Pojezierzem Poznańskim a Pojezierzem Gnieźnieńskim) do Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej;
Wschodnioeuropejska, Nizina, ros. Wostọczno-Jewropiẹjskaja rawnịna, Rụsskaja rawnịna,
obszar nizinny we wschodniej Europie, w Rosji, na Białorusi i Ukrainie, Estonii, Łotwie, Litwie i Mołdawii, częściowo w Polsce (zachodni skraj pobrzeży i pojezierzy Wschodniobałtyckich, Wysoczyzn Podlasko-Białoruskich, Polesia, Wyż. Wołyńsko-Podolskiej);
